یک فروند هواپیمای مسافربری بوئینگ ۷۲۷ ایران‌ایر که عصر روز سه‌شنبه ۲۶ مهر ۱۳۹۰ از مسکو به تهران در حال حرکت بود به دلیل بروز نقص فنی و بازنشدن چرخ جلو مجبور به فرود اضطراری در فرودگاه مهرآباد تهران شد.

بیست؛ بوئینگ ۷۲۷ ایران ایر با مهارت خلبان بدون هیچگونه تلفات جانی و یا خسارت مالی در فرودگاه مهرآباد تهران به زمین نشست.

مدیرروابط عمومی ایران ایر، اظهار داشت: خوشبختانه با همکاری فرودگاه مهرآباد و مهارت خلبان ایرانی این پرواز هیچگونه خسارت مالی و جانی وارد نشد و هم اکنون نیز بررسی ها در این زمینه آغاز شده است.

مدیرروابط عمومی ایران ایر به این مطلب هم اشاره کرد که مسافران پرواز مسکو – تهران پس از فرود سالم در فرودگاه مهرآباد تهران، برای مهارت خلبان دست زدند.

نوش آبادی تصریح کرد: پرواز مسکو – تهران در ساعت ۱۱و ۵۰ دقیقه از فرودگاه مسکو به مقصد تهران پرواز کرده بود و قرار بود در ساعت ۱۵ و ۲۰ دقیقه در فرودگاه امام خمینی به زمین بنشیند که به دلیل بروز نقص فنی در ساعت ۱۶ عصر در فرودگاه مهرآباد به زمین نشست.

وی بیان داشت: هواپیمای بوئینگ ۷۲۷ ایران ایر پس از تعمیر و رفع اشکالات و نقص فنی به ناوگان بازخواهد گشت!

در چند روز گذشته با انتشار فیلمی که اوج تبحر این خلبان و فرود معجزه باز این هواپیما را روی چرخ های عقب نشان داد، موجی از تقدیرهای مردمی در سکوت معلوم رسانه های دولتی صورت پذیرفت و حتی در فیس بوک صفحه ای برای تقدیر از این خلبان ایجاد شده است که برخی خلبانان خارجی نیز به تقدیر از لندینگ منحصر به فرد وی پرداخته اند

کاپیتان هوشنگ شهبازی، متولد ۱۳۳۵ در میانه و فرزند یک معلم شریف است که پس از اخد دو دیپلم مکانیک فنی حرفه ای و ریاضی و سپس دریافت مدرک مهندسی مکانیک راهی دانشکده هواپیمایی ایران شد و در سطح مهندسی هواپیما فارغ التحصیل شد و در حوزه بازرس فنی و کارشناس صلاحیت پرواز  به مدت هفت سال فعالیت کرد و پس از آن به مدت یازده سال مهندس پرواز هواپیمای ایرباس ۳۰۰ و ۷۲۷ بوده و در ادامه به پیشنهاد برخی مسئولان در دوره خلبانی شرکات کرد و کمک خلبان هواپیمای ۷۲۷، ایرباس ۳۰۰، ۷۰۷ و ۷۴۴ شد و سپس خلبان یا همان کاپیتان شد و حالا بر روی ۷۲۷ تیک آف و لندینگ می کند. او به واسطه نوع ورودش به این بخش تقریباً تمامی دوره های فنی را در ایران و کشورهای اروپایی و آسیایی طی کرده و در واقع شهبازی پیش از این پرواز تجربه طولانی مدت حضور در هر سه صندلی مهندس پرواز، کمک خلبان و خلبان ۷۲۷ را داشته است.

در کشورهای غربی، به اشخاصی که جان یک یا چند نفر را نجات دهند، نشان شجاعت اهدا می شود و برای اشخاصی که چنین حرکت های بزرگی انجام داده و جان یکصد مسافر را اینگونه معجزه آسا نجات دهند، علاوه بر اهداء مدال و جوایز متعددی که تلویزیون های خصوصی تحت عنوان ترین ها هدیه داده و برخی صدهاهزار دلار ارزش مادی دارد، حتی اقدام به ساخت فیلم های سینمایی می کنند! به همین مناسبت «آینده»، در آخرین روز فعالیتش، آخرین خبرش را اختصاص داد به گفت و گویی با این کاپیتان شجاع هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران که نمادی از عملکرد مثبت خلبانان کشورمان بود که همواره در مسائل مختلف مظلوم واقع می شوند و متاسفانه علی رغم عملکرد منحصربه فرد به خلبان هما، چندان مورد پردازش رسانه های داخلی قرار نگرفت.

کاپیتان شهبازی، در حوادث هوایی اینچنینی، موردی که در فرودگاه مهرآباد رخ داد و هیچ خسارتی را چه به بدنه هواپیما و چه مسافران وارد نشده باشد، تقریباً نادر است. بگذارید ابتدا در این باره صحبت کنیم که سهم خودتان را در این فرود موفق و نجات جان صد مسافر هواپیما چقدر می دانید؟
ببینید این پرواز به دلیل اینکه طولانی بود و از مهرآباد به امام خمینی و از امام خمینی به مسکو و سپس از فرودگاه مسکو به فرودگاه امام خمینی بود، در زمان رفت کاپیتان رستگارفر و کاپیتان قربان پور مسئولیت برعهده داشتند و در حین بازگشت که این اتفاق رخ داد بنده و کاپیتان عقدایی مسئولیت را برعهده داشتیم که همه اینها استاد بنده هستند و تک تک خدمه پرواز در فرود موفق و بدون هزینه این هواپیما نقش داشتند و البته پیش از آن نیز دعای مردم و کمک خداوند در این زمینه موثر واقع شد و بنده کمترین بودم و از همین طریق، از تمامی همکارانم در این پرواز تقدیر میکنم. تصور می کنم اگر لطف خدا شامل حالمان نمی شد، مهارت بنده به تنهایی کافی نبود که هواپیمایی از خط وسط باند پرواز حتی یک متر منحرف نشود و پس از این فرود، تنها زیر دماغه اش اندکی ساییده شده و انگار سمباده خورده باشد.

کاپیتان شهبازی پس از فرورد اضطراری و پایان تخلیه مسافران

بعد از حضور در منطقه شورآباد چه اتفاقی افتاد و چرا به جای فرودگاه امام خمینی که مقصد پروازتان بود، در مهرآباد فرود آمدید؟
سوختمان آنچنان زیاد نبود که در حدود ۲۵ دقیقه پرواز روی شورآباد، به حداقل لازم رسید و پس از اجرای دستورالعمل های شرکت سازنده هواپیما و صحبت با مسافران، بنده انتخاب کردم که به جای فرودگاه امام خمینی در فرودگاه مهرآباد فرود بیاییم، چرا که اولاً فرودگاه امام خمینی یک باند داشت و در صورت فرود، شاید ده ساعت باند بسته می شد و باید فرودگاه امام پروازهای خارجی اش را دایورت می کرد و هواپیماها باز می گشتند و برای اعتبار خطوطی هوایی ایران اصلاً خوب نبود و در مقابل فرودگاه مهرآباد دو باند داشت که نهایتاً یکی از این دو باند که باند چپ بود، بسته شد.  همچنین بحث دیگر نزدیکی به شهر بود، چرا که در هر حال احتمال هرگونه حادثه می رفت و ممکن بود که هواپیما با سر شدید زمین بخورد و دماغه متلاشی شود و زیر چرخ ها برود یا یک بال هواپیما زمین بخورد و هواپیما آتش بگیرد و اتفاقات دیگری نیز متصور بود و طبیعتاً فرودگاه امام فاصله بیشتری با بیمارستان داشت و بنده دیدم اگر اتفاقی هم بیفتد، امکان انتقال سریع مصدومان به بیمارستان در مهرآباد بسیار سهل الوصول تر است.

در حین فرود، اوضاع چگونه پیش رفت و چگونه عملیات فرود اضطراری چنین هواپیمایی را مدیریت کردید؟
بنده درخواست فرود اضطراری از برج مراقبت فرودگاه مهرآباد کردم و سپس باند چپ آماده شد و من دقیقاً برای برج مراقبت مشخص کردم که کجا چرخ های هواپیما به زمین خواهد خورد، چه میزان سر می خورد و کجا متوقف خواهد شد و به همین دلیل آتش نشانی و اورژانس در نزدیک ترین نقطه به محل توقف ۷۲۷ قرار داشتند و تنها ثانیه هایی پس از توقف هواپیما، عملیات تخلیه اضطراری هواپیما آغاز شد. خوشبختانه همه چیز بر وقف مراد بود و باد مخالفی نیز نمی زد، چون بالا نگه داشتن دماغه هواپیما در لحظه نخست فرود به دلیل سرعت هواپیما دشوار نیست اما هرچه سرعت هواپیما کاهش می یابد، سنگینی دماغه غیر قابل کنترل تر شده و عوامل محیطی در مسیر هواپیما تاثیرگذار می شود. ما با چرخ های اصلی نشستیم، و یک سری تکنیک های تخصصی پرواز که برای چنین شرایطی است، اجرا کردیم و با استفاده از اختلاف ترمز چپ و راست در وسط باند ماندیم و خوشبختانه هواپیما بسیار نرم متوقف شد و حتی زیر کابین نیز آسیبی ندید.

انتظار می رفت، پس از این اتفاق منحصر به فرد و با توجه به سبقه حوادث هوایی که در کشورمان، از حضرتعالی تقدیر خاصی بشود چرا که در دیگر کشورها برای نجات حتی یک انسان نیز نشان شجاعت به اشخاص اهداء می شود اما به جز تقدیر عمومی از شما، اتفاق خاصی نیافتاده است. خودتان چه تصوری دارید؟
به هر حال بنده به وظیفه ام عمل کرده ام اما واقعیتش خودم انتظار بیشتری داشتم. متاسفانه تنها دو بار این تصاویر در زمانی کمتر از ۳۰ ثانیه در دو بخش خبری پخش شد و همه پردازش به ماجرا در همین موضوع خلاصه می شد اما رسانه های خارجی، بارها و بارها در این باره گزارش پخش کردند و حداقل انتظارم این بود که به اندازه رسانه های خارجی، در ایران به این موضوع پرداخته شود و اصلاً بنده که مهم نیستم، زحمات سایر کادر پروازی این هواپیما مورد توجه بیشتر افکار عمومی و مسئولان محترم قرار بگیرد، هرچند مجدداً تاکید می کنم، آنچه اتفاق افتاد وظیفه ما بود و همین که مردم خوشحال شدند و احساس خوبی پیدا کردند که بخشی از آن را در روزهای اخیر به بنده منتقل کردند، برایم بسیار ارزشمند بود و همین جا از همه مردمی که ابراز لطف کردند، قدردانی میکنم.